Een interview uit het Hockey Player Magazine nr. 81
« Enkele dagen geleden scoorde Charlotte in de Indian League. »
Een terugblik op de historische overwinning van de Red Panthers in de kwartfinale van de Olympische Spelen in Parijs. Charlotte Englebert herinnert zich haar doelpunt dat de Belgische speelsters op een 2-0 voorsprong bracht tegen Spanje en hen dichter bij hun eerste olympische medaille ooit bracht.
Door Boris Rodesch
De zomer in Parijs ligt al ver achter ons, maar de teleur-stelling over de vierde plaats blijft nog altijd knagen bij de Red Panthers. «Hoewel ik me ervan bewust ben dat we een mooi toernooi hebben gespeeld, is net naast het podium eindigen de slechtste plek en blijft het mentaal moeilijk te verwerken,» vertelt de offensieve leidster van het nationale team. Ze kijkt terug op die bewuste avond van maandag 6 augustus 2024, toen de Panthers onder leiding van Raoul Ehren het Spaanse team ontmoetten in het Yves-du-Manoir-stadion in Colombes.
Duitsland om de mentale weerbaarheid te versterken
De Red Panthers namen voor de tweede keer in hun geschiedenis deel aan de Olympische Spelen, twaalf jaar na hun elfde plaats in Londen. Met een sterke mentale voorbereiding en vastberaden om het podium te bereiken, begonnen ze hun toernooi met een overwinning op China (2-1), dankzij een rake schot in de bovenhoek van het doel van Lotte Englebert. Vervolgens versloegen ze Frankrijk overtuigend (5-0) en verzekerden hun plaats in de kwartfinales door Japan te verslaan (3-0), waarbij de 23-jarige Namense al haar tweede doelpunt van de Spelen maakte. In de volgende wedstrijd leden ze hun eerste nederlaag tegen Nederland (1-3), de grote favoriet. De vijfde wedstrijd was beslissend voor de tweede plaats in groep A. De Red Panthers speelden hun beste wedstrijd van het toernooi en wonnen met 2-0, waardoor ze Argentinië in de kwartfinales konden vermijden. «Duitsland op deze manier verslaan op de Spelen was de perfecte voorbereiding op de wed-strijd tegen Spanje,» aldus de beste speelster van het laatste EK.
Aangeslagen voor de Red Lions
«De tweede ronde is als een nieuw toernooi dat begint. We hadden niet veel angst, omdat we het spel van de Spaanse ploeg al goed kenden nadat we ze in de finale van het kwalificatietoernooi in Valencia hadden verslagen. Ze spelen man-op-man en net als wij vertrouwen ze op snelle tegenaanvallen. Maar we waren extra gefocust, deels omdat we nog aangeslagen waren door de uitschakeling van de Red Lions de dag ervoor. De nederlaag van de jongens herinnerde ons eraan dat je als favoriet op de Spelen nooit zeker bent van de winst.» Charlotte Englebert, de gevaarlijkste speelster op het veld, blikt terug op een gesloten eerste helft, waar-
in België het overwicht had. «We hadden kansen, maar verdedigend stonden we sterk en Spanje creëerde geen enkele kans. In de kleedkamer voelde ik dat we uren konden doorspelen zonder dat zij zouden scoren. Ik was ervan overtuigd dat het in ons voordeel zou uitpakken als we ons eigen spel bleven spelen.»
Twee doelpunten in minder dan drie minuten
Aan het begin van de tweede helft waren het toch de Spanjaarden die gevaarlijker werden en een strafcorner kregen, maar Judith Vandermeiren dwong de Spaanse keepster tot een redding. Toen de Red Panthers voor het eerst met een numeriek overwicht speelden, bleven ze aandringen en openden ze de score na 57 seconden in het laatste kwart, na een mooie actie van Alix Gerniers, die Delphine Marien vrijspeelde. Marien, speelster van Dragons, tikte de bal beheerst binnen en zette België op voorsprong. De Belgische speelsters, nu volledig ontspannen, kregen al snel daarna een strafcorner door Camille Bellis. Charlotte, de derde beste speelster ter wereld in 2023, gaf de bal aan Barbara Nelen, die deze stopte voor Stéphanie Vanden Borre, die op haar beurt Lotte aanspeelde. De Nederlandse kampioen met Den Bosch, met al meer dan 70 caps, maakte een koele controle en verschalkte de keeper om de voorsprong te verdubbelen. In een comfortabele positie speelden de Red Panthers de wedstrijd uit tot het laatste fluitsignaal en vierden zo hun historische kwalificatie voor de halve finale, waarmee ze ook twee kansen kregen om een olympische medaille te behalen.
Well done, Raoul
«We wisten vooraf dat we deze variant zouden proberen, omdat het goed paste bij de manier waarop de Spanjaarden bij een strafcorner uitliepen, en omdat we deze variant nog niet hadden gebruikt in de poulefase. Tijdens de training had ik het nog nooit zo goed uitgevoerd. Maar onder de druk van de wedstrijd
concentreer ik me meer en presteer ik beter. Bij deze variant zorgt de positie van Stéphanie in de ‘1,5’ ervoor dat de tegenstanders meer centraal moeten uitlopen. Ze profiteert vervolgens van de loopactie van Hélène Brasseur, die de derde uitloper aantrekt en haar net dat halve seconde extra tijd geeft om de pass naar mij te spelen. Aan mijn kant moet ik er alleen voor zorgen dat ik niet te dicht bij de baseline sta, zodat ik een goede schiet-hoek heb. Raoul had me de dag ervoor nog gezegd dat een korte stop bij het ontvangen van de bal de keeper uit balans zou brengen. Dat is precies wat er gebeurde, en het gaf me de ruimte om de bal met een flick hoog in het net te schieten. Dit soort doelpunten zijn vooral het resultaat van goed teamwerk. Daarom scoor ik liever met een goed voorbereide strafcorner dan met een individuele actie. Wat mij uiteindelijk het meeste bijblijft, is niet het mooie doelpunt, maar de euforische reactie van de meiden die naar me toe renden. Het was een ongelooflijk moment!»
Het vervolg kennen we…, en voorlopig denken we er liever niet meer aan terug.
